Sunday, September 20, 2020

2020 පොත් ප්‍රදර්ශනයට මාත් ගියා

 හැම අවුරුද්දෙම ගිහිපු පොත් ප්‍රදර්ශනේ මේ සැරේ නොගියොත් හරි නැති නිසා මාත් ගියා ඔන්න. යන්න කලින් කියල තිබුන විදියට ඔන්ලයින් රෙජිස්ටර් වෙලා ඊමේල් එකත් අරන් ගියා. හැබැයි කොතනින් වත් චෙක් කලේ නම් නෑ. බොරුවට පෝලිම් නම් තිබුනා මීටරේ පරතරේ තියාගන්න කියල. හැබැයි පිටිපස්සේ එකා හිටියේ කරේ.

අපේ මිනිස්සුන්ට පුදුම අමාරුවක් තියෙනවනේ පෝලිම් පනින්න. සිරිමාවෝ එක ඇතුලට යන්න තිබුන පෝලිමේ මම යද්දී නම් ගොඩක් අය හිටියේ නෑ. හැබැයි මිනිස්සු මගේ ඉස්සරහින් දන්නේ නැති ගානට ඇවිල්ල පෝලිමට එකතු වෙලා පස්ස බලන්නේ නැතිව හිටිය. ඒක මේ විනාඩි 5ක් වත් තිබුන පෝලිමක් නෙවෙයි හැබැයි අපේ මිනිස්සුන්ට පෝලිමක මැදින් පැනල ඉක්මනට ඇතුලට ගියා කියන තෘප්තිය හරි වටිනවා ඇති. මම හිතුව මේ වැඩේ කරන්නේ වයසක අය විතරයි කියල. ඒ අයට නම් හිටගෙන ඉන්න අමාරු නිසා කියල කියන්න පුළුවන්. කෙල්ලෝ හතර පස්දෙනෙක් පිරිවරාගෙන උස මහත කුකුලෙකුත් මගේ ඉස්සරහින් පෝලිමට ආවනේ. 

මම සාමාන්‍යයෙන් පොත් ප්‍රදර්ශනේට යන්නේ රෑ 7න් පස්සේ. එතකොට මිනිස්සු උදේ ඉදන් ඇවිදලා ඇවිදලා ගෙදර යන වෙලාව නිසා තෙරපෙනවා අඩුයි. නිදහසේ ඇවිදින්න පුළුවන්. හැබැයි මේ සැරේ නම් කාලෙකට පස්සේ සැහෙන සෙනගක් මම දැක්ක. මම ගියේ සෙනසුරාදා දවසක නිසාද මන්දා වෙනදට වඩා මට සෙනග ඉන්නවා කියල නම් හිතුන. 

ගොඩක් පොත් කඩවල් පොඩි ස්ටෝල් වලට මාරු වෙලා තියෙනවා වගේ තේරුණා. දයාවංශ ජයකොඩි එක පොඩි කඩයක් තිබුනේ.  හැම තැනම මාස්ක් දාන්න කියල බෝඩ් නම් ගහල තිබුන. මාස්ක් නැත්නම් කඩවල්  ඇතුලට ගන්නත් එපා කියල තිබුන.  හැබැයි ගොඩක් කඩවල් වල වැඩ කරන උන් මාස්ක් ගලවාගෙන  හිටියේ.

ෆොටෝ ටිකකුත් ගත්ත මතක් වෙන්න.  හැබැයි වැඩිය ගන්න ගියේ නෑ මම ෆොටෝ ගන්න ෆෝන් එක ඉස්සුවම ඉන්න මිනිස්සුන්ටත් ලැජ්ජයි මටත් නිකන් ලැජ්ජයි වගේ. අන්තිමේ වතුර මල ගාවට ගිහින් මම ෆොටෝ ටිකක් ගත්ත. කරුවලේ නිසා ඒ වැඩේ හරි ගියේ නෑ. 

අහ් මේ සැරේ මැගී  නුඩ්ල්ස් එක රු 100 කරලා තිබුන. වෙනදට නම් කනවා.  මේ සැරේ කෑම බීම මුකුත් ගත්තේ නෑ. යන්න කලින් බඩ පිරෙන්න කාල බීලා ගියා. 









Monday, September 14, 2020

මාර්ග නීති කෝලම




ප්‍රමුඛතා මංතීරු නීතියට පින් සිද්ද වෙන්න වෙනදට විනාඩි තිහෙන් එන ගමන අද පැය එකහමාරකුයි විනාඩි තිහකට පස්සේ යන්තම් ඔෆිස් එකට ආව. සමහරු එද්දී දහය පහු උනා. 
පුදුම සතුටක් දැනෙන්නේ. බස් එකේ මම හිත හිත ආවේ ලංකාවේ දේශපාලනේ විතරක් නෙවෙයි උඩ ඉන්න තීරණ ගන්න රජයේ නිලධාරිනුත් ගොන් හරක් කියල හිත හිත. සමහර විට ටික දවසක් යද්දී මේකට පුරුදු වෙලා ආයිත් ට්‍රැෆික් එක අඩු වෙයි. නීති දැම්මාට වරදක් නැත. පිස්සු බල්ලෝ වගේ එලවන බස් ටික නිසා මුළු රථවාහන පද්දතියම අවුල් වෙනවා කියන එක මටත් තේරෙනවා. හැබැයි ගොන් හරක් වගේ නීති දාන්න කලින් යටිතල පහසුකම් සහ පොදු ප්‍රවාහන සේවාව මීට වඩා ගොඩක් දියුණු කළා නම් ඔය නීති මෙච්චර අමාරුවෙන් ක්‍රියාත්මක කරන්න දගලන්න ඕනෙත් නෑ. මිනිස්සුන්ට මේ වගේ දැනෙන එකකුත් නෑ.

හිතන්න දවසකට කොළඹට ලක්ෂ ගානක් වාහන එනවා. මම හිතන්නේ සියට අසුවක් අයගෙන් පෞද්ගලික වාහනෙන් එන්නේ තමන් විතරයි. එක පුද්ගලයට එක වාහනේ ගානේ කොළඹට එනකොට ට්‍රැෆික් එකක් එනවා තමයි. එහෙම එන්නේ ඇයි ?

සල්ලි තියෙන මිනිස්සු බස් වල තෙරපිලා රස්තියාදු වෙලා දාඩිය දාගෙන එන්න කැමති නෑ. සල්ලි නැතත් ඔෆිස් එකට දාඩිය දාගෙන එන්න බැරි නිසා වාහනෙන් එන අයත් ඉන්නවා. මම දන්නා සමහර රජයේ සේවකයෝ ඉන්නවා ත්‍රිවිල් එකක් එලවාගෙන වැඩට එන. එතකොට මෙතන ප්‍රශ්නේ මාර්ග නීති වලද? 

මෙතන තියෙන්නේ chain reaction එකක්.  ඒ කියන්නේ එක දෙයක් නිසා දම්වැල වගේ එකට බැදිච්ච ප්‍රශ්න ගොඩක් හැදිලා ලොකු ප්‍රශ්නයක් ඇති වෙනවා. 

උදාහරණයක් විදියට- 
  1. උදේට අමාරුවෙන් වැඩට යන්න බෑ.
  2. වාහනෙන් එනවා.
  3. වාහන වැඩි වෙනවා
  4. මාර්ග නීති කැඩෙනවා
  5. මාර්ග අනතුරු වැඩි වෙනවා
  6. ට්‍රැෆික් වැඩි වෙනවා
  7. ට්‍රැෆික් එකේ ඉඳල සල්ලි නාස්ති වෙනවා 

මේ ඔක්කොම එකට බැදිච්ච දේවල්. මේකට බෙහෙත් කරන්න ඕන මැදින් නෙවෙයි මුලට. මුලට බෙහෙත දුන්නොත් එකත් chain  reaction  එකක් වෙනවා 

  1. බස් වල හොදට වැඩි වෙලා ඒසී එකේ ඔෆිස් යන්න පුළුවන් 
  2. වාහනෙන් එන පිරිස අඩු වෙනවා
  3. එන වාහන අඩු වෙනවා
  4. තද බදේ අඩු වෙනවා
  5. ඉක්මනට යන්න පුළුවන් වෙනවා
  6. මාර්ග නීති කැඩීම් අඩු වෙනවා
  7. අනතුරු අඩු වෙනවා
  8. තදබදය අඩු නිසා තෙල් වියදම අඩු වෙනවා

මේ සරල දේ තේරුම් අරන් හොදට වාඩි වෙලා යන්න පුළුවන් බස් සහ දුම්රිය සේවාවන් දියුණු කළොත් විතරයි මේක හදන්න පුළුවන්. එහෙම නැතිව හිසේ ඇම්මට කොට්ටෙ මාරු කරලා වැඩක් නෑ.

මේක තේරුම් ගන්න නිලධාරීන්ට බැහැ. තේරුම් ගන්න නිලධාරීන්ට ක්‍රියාත්මක කරන්න බැහැ.



Friday, September 4, 2020

මට ගන්න ඕන ලෝකේ හොදම ෆෝන් එක



මේ පොස්ට් එකත් කලින් පොස්ට් එකට ලගින් යනවා. ඒ විතරක් නෙවෙයි ගොඩක් අයට රිදෙයි.

 මිනිස්සු දුරකතන ගන්න මහා විශාල මුදලක් ගෙවනවා කියල ආයිත් කියන්න දෙයක් නැහැනේ? මම දැකපු දෙයක් තමයි මිනිස්සු  ලක්ෂ ගණන් දීලා ෆෝන් ගන්නවා, කිසිම ලෝබ කමක් නැතිව. හැබැයි අතේ සතේ නැති වෙනකොට සල්ලි නෑ කියා කියා ආණ්ඩුවටයි රස්සවටයි බැන බැන ඉන්නවා. 

මේ මිනිස්සු කොච්චර මෝඩද කියල මට තේරුම් ගන්නත් බෑ. මේ මෝඩකම් දකිනකොට දරා ගන්නත් බෑ. මිනිස්සු අදුරගන්නේ නෑ තමන්ගේ අවශ්‍යතාව මොකක්ද කියල. ඒ අවශ්‍යතාවට හරියන වියදම් කරන්න පුළුවන් සීමාව ගැන හිතන්නෙත් නෑ. මගේ වටේ මම දකින ගොඩක් අය ලග තියෙන දුරකතන ලක්ෂෙ පන්නපු ඒවා. හැබැයි ඒ ලක්ෂ ගානක් දීල ගන්න ෆෝන් එකෙන් කරන්නේ facebook  යන එක විතරයි. facebook යන්න ඕන නම් රුපියල් පහළොස්දාහේ ෆෝන් එකක් ගත්තත් ඇතිනේ. 

එතකොට ඇයි එච්චර ගානක් දීල ෆෝන් ගන්නේ ?

තමන්ගේ තත්වේ පෙන්නන්න, 

අනිත් අයට වඩා උඩින් යන්න, 

අනිත් මිනිස්සුත් ගන්න නිසා, 

හැබැයි මේ ගන්න. හොදම ගොන් කතාව තමයි, හිත හදාගන්න කියනවා " මේක තමයි හොදම ෆෝන් එක කියල" හොදම කියන දේ සාපේක්ෂයි. කෙනෙක් කැමරාවට හොදයි කියයි තව කෙනෙක් display colours වලට හොදයි කියයි. තව කෙනෙක් වේගෙන් වැඩ කරන්න පුළුවන් එකට හොදයි කියයි. 

රුපියල් විසි තිස්දාහේ පඩි ගන්න එවුනුත් බලන්නේ ලක්ෂෙ පන්නපු අයි ෆෝන් ගන්න. මට නම් තේරෙන්නේ නෑ. සල්ලි ඒ ගානට හම්බ කරනවා නම් ඉතිරි කරලත් තියෙනවා නම් ගත්තට වරදක් නෑ. එත් ගන්නේ කොහොමද ලෝන් ගහල. 

හරි එහෙම ගත්ත කියමු. දැන් බයයි කැඩිලා යයි කියල. දානවා scrren guard එකක් ඊට පස්සේ වටේ ප්ලාස්ටික් කවරයක්. ඔන්න ඔය දෙක දැම්මම අර ලක්ෂ එකහමාරේ ෆෝන් එකේ පෙනුමයි රුපියල් පහළොස්දාහේ පෙනුමයි දෙකම එකයි. බොහොම අමාරුවෙන් ලංවෙලා බැලුවොත් ඔන්න හොයාගන්න පුළුවන්.

මේ ෆෝන් ලක්ෂ ගණන් මිල ඉහල යන්න හේතු වලින් එකක් තමයි සයිස් එක පොඩියට හදන්න. අපේ ගොන් වහන්සේලා සයිස් එක පොඩියට හදපු නිසා ඒකට වැඩිපුර ගානක් ගෙවල ආයිත් පත සයිස්  කවරයක් එහෙම දාල ලොකු කර ගන්නවා. 

මම දන්නා සමහරු ඉන්නවා හැම අවුරුද්දෙම එන අලුත් model එක ගන්න උණ තියන ගොන්නු. වාණිජ ලෝකේ අතරමන් වෙලා මෝඩ වෙලා කියන්නේ ආයිත් ගොඩ ගන්නම බෑ. කිව්වට තේරෙන්නෙත් නෑ. එච්චරටම ඔලුවේ මැටි.

දැන් ඉතින් ඕව ගත්ත අයට මේක කියවල හිත රිද්දගන්න එපා. mobile software engineer කෙනෙක් විදියට අවුරුදු පහකට එහා අත්දැකීමෙන් මම කියන්නේ. කොච්චර ගාන වැඩි උනත් ෆොන් එකකට කරන්න පුළුවන් දේ සීමාවක් පන්නල යන්න බෑ. සාමාන්‍යයෙන් රූ 50000 ට වගේ තියෙන ෆෝන් එකකත් තියෙන්නේ ලක්ෂ ගානක ෆෝන් එකේ තියෙන ඒ දේම තමයි. ලොකු ඒවාට වෙනම OS එන්නේ නෑ. එක්කෝ android නැත්නම් apple.

කැමරා පහක විතර ෆෝන් එකක් අරන් ගන්න ෆොටෝ එක මෙගාබයිට් 10 ක් විතර. ඒක මොකද කරන්නේ බැනර් හදල එල්ලනවද නෑ නේ. දානවා facebook. එතකොට මොකද වෙන්නේ facebook එකෙන් අර තඩි ෆොටෝ එක කොලිටි අඩු කරනවා කිලෝ බයිට් 400 ට වගේ. ඉතින් ලක්ෂ ගණන් ගෙවල වැඩක් තියෙනවද?

දැන් අලුතෙන් මනස්ගාතයක් තියෙනවා ෆෝන් එක විතරක් මදි එකට ඔරලෝසුවකුත් ගන්න ඕන කීයක් හරි එකතු කරලා. ඇයි වයර්ලස් ඉයර් බඩ් දෙකකුත් ඕන.  ඒ දෙකේ එකතුව තව ලක්ෂයක් විතර. අමතක උනා වයර්ලස් චාජර් එකත් තියෙනවා. 

හැම අවුරුද්දෙම ලක්ෂ ගානක් දීල ෆෝන් අරන් උදේ හවස හිගන්නෙක් වගේ බස් එකේ තද වෙලා යන්නේ නැතිව සල්ලි කියක් හරි එකතු කරලා වහනයක් බැරි නම් බයික් එකක් ගනිල්ලා. බඩගින්නේ ඉන්නේ නැතිව පොඩ්ඩක් හොදට කාල බිලා හිටපල්ලා. මගුලට ඉතිරි කරපල්ලා. පොඩි එකෙක් ඉන්නවා නම් ඌට ඉතුරු කරපල්ලා. ක්‍රෙඩිට් කාඩ් වලින් ෆෝන් අරන් හැම බැන්කුවටම ණය නොවී ඉඳපල්ලා. 

ලෝකේ හොදම ෆෝන් එක නෙවෙයි, එදිනෙද වැඩවලට පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් ෆෝන් එකක් ගනින්. හොරකම් කරත්, බස් එකේ මගදී නැති උනත් අපෝ ඕක මොකක්ද කියල අලුත් එකක් ගන්න හිත හදාගන්න පුළුවන්  විදියේ එකක් ගන්න.