සමාජ මාධ්‍ය වලට වහල් වීම.

සමාජ මාධ්‍ය කිව්වම ඔළුවට එන්නේ facebook එක තමයි. Twitter, youtube, instagram, tiktok උනත් සමාජ මාධ්‍ය තමයි. හැම එකම ආරම්භය හරිම සරල සහ අහිංසක අරමුණක් උනාට කාලයක් යනකොට වෙළඳ දැන්වීම් රිංගා ගත්තාම තනිකර අවුලක් වෙනවා. කොටසක් ඉන්නවා like හිඟා කනවා. Like ගන්න ඕන ජරාවක් හදලා share කරනවා. මේවාට පුරුදු වෙන අය වෙනම උප සංස්කෘතියක් වගේ. වෙනම භාෂාවන් වචන විතරක් නෙවෙයි හිතන පතන විදියත් වෙනස් වෙනවා. 

මම හැම social media  එකකම බැහැල හිටපු කෙනෙක්, හැබැයි මගේ යාලුවෝ කීපදෙනෙක් හිටියා කිසිම account  එකක් නැති. තිබුනත් සද්ද නැතිව ඉන්න. මුලදී මට තේරුනේ නෑ, මට ඒ කාලේ හිතුනා මොක්කුද මුන් කියල. හැබැයි පස්සේ මට තේරෙන්න ගත්ත මේ සමාජ මාධ්‍ය වලින් වෙන්නේ වාසියක් නෙවෙයි අවාසියක් බව. facebook ඇප් එකට අපි දවසෙන් ලොකු පැය ගානක් වෙන් කරනවා කියන එක මට තේරුණා. 

අනික සමාජ මාධ්‍ය කියන්නේ සත්‍ය ජිවිතේ වසන් කරලා වෙනම රියලිටි එකක් මවාගෙන සහ අනිත් අයට මවා පාන්න ගොඩාක් මහන්සි වෙන තැනක් කියල හැමෝටම තේරෙන්නේ නෑ. මම කැමති නෑ මේ බොරු මවා පෑම් දිහා උදේ හවස බලන්න. උදාහරණයක් විදියට බල්ලොන්ට අකමැති එවුන් බල්ලෝ බදාගෙන ෆොටෝ ඒවා දානවා දැක්කම මට එන්නේ මාර පිළිකුලක්. 

ඒ නිසා මම ඔක්කොම social media වලින් දුරස් උනා. ඒ කියන්නේ account  එක තියන් ඉන්නවා හැබැයි සක්‍රිය නෑ. සමහර වෙලාවට යාළුවෙක්ව හොයා ගන්න හරි කතා කරන්න නම්බර් එකක් නැති උනාම තියෙන එකම පිළිසරණ facebook  එක නිසයි මම එහෙම කරන්නේ. 

අපි සමාජ මාධ්‍ය ආපු කාලේ ඉදන් හැදිච්ච පරම්පරාවක් නිසා මේක අපිට කරපු බලපෑම අපිට තේරෙන්නේ නෑ. ඒක තේරෙන්න නම් ටික කාලයක් එකෙන් අයින් වෙලා ඉඳලා බලන්න ඕන. මට නම් මාර වෙනසක් දැනුන. වෙලාව සැහෙන ඉතිරි උනා මගේ අනිත් වැඩ කරන්න. අනිත් මිනිස්සුන්ගේ ජිවිත දිහා බල බල ඉන්න වෙලාවේ තමන්ගේ වැඩක් කර ගත්තම එකේ වාසිය අපිටමයි. අපි වෙන කෙනෙක්ගේ ෆොටෝ එකකට ස්ටේටස් එකකට ලයික් කළා කියල අපිට මොනවද ලැබෙන්නේ කියන එක පොඩ්ඩක් නිවී සැනසිල්ලේ හිතල බැලුවම මුකුත් නෑ. එකෙන් අනිත් මනුස්සයට පොඩි සතුටක් දෙනවා. එච්චරයි.  සමහරු අනිත් අයගේ ඒවාට ලයික් කරන්නේ තමන්ගේ පොස්ට් වලටත් ලයික් එයි කියන බලාපොරොත්තුවෙන්.  ලයික් ගාන වැඩි උනා කියලා පොඩි සතුටක් එයි. ඒ ඇරෙන්න්න පොස්ට් එක දාන එකාට වත් ලයික් කරන එකාට වත් කිසිම අමතර දෙයක් ලැබෙන්නේ නෑ.
තමාගේ ඇත්ත ජිවිතේ වසන් කරලා මවාපු ජිවිතයක් පෙන්නන්න උන්ට ඇයි අපි ලයික් දාන්නේ කියන දේත් පොඩ්ඩක් හිතන්න වෙනවා. සමහර වෙලාවට අපි හෙනට ලයික් කලාට ඒ මනුස්සයාගේ ජිවිතේ සම්පුර්ණ වෙනස්. සමහර අය අනිත් අයට වඩා තමන් හොදින් ඉන්නවා කියල පෙන්නන්න ගොඩක් සල්ලි වියදම් කරනවා කාලේ නාස්ති කරනවා.  ඉතින් ඒක හරිම විහිළුවක් නෙවෙයිද?

මට මේක ලියන්න හිතුනේ මම දන්නා ගොඩක් අය ඉන්නවා facebook  නිසා ගොඩක් අවුල් ඇති කර ගත්ත අය. සමහර අයට පවුල් ප්‍රශ්න ඇති උනා. හොදට හිටපු කපල් වෙන් උනා. මේක වෙන්නේ මධ්‍යම ප්‍රතිපදාව අනුගමනය නොකරන නිසා. මම කියන්න හදන්නේ සම්පුර්ණ අයින් වෙන්න කියන එක නෙවෙයි ඕක තමන්ගේ ජිවිතේ එක්ක පටලවා නොගෙන ඉන්න කියන එක. facbook එක අපි ගැන හිතන්නේ නෑ ඒ සිස්ටම් එකේ පරමාර්ථය මුදල් ඉපයීම කියන එක තේරුම ගන්න ඕන. ඒ නිසා මේ සිස්ටම් එකේ බොහොම පොඩි දේවල් පවා හදන්නේ ඒක මනෝ විද්‍යාත්මකව පර්යේෂණ කරලා  මිනිස්සු ඇබ්බැහි වෙන විදියට. උදාහරණයක් විදියට පහලට පහලට scroll කරන එකට මිනිස්සු මානසිකව ඇබ්බැහි වීමක් වෙනවා. ඒ කියන්නේ තව තව ඕන කියන එක සහ  කුතුහලය කියන එක මිනිස්සුන්ගේ 

හිත් වල ස්වභාවයක්. මේක දැනගෙන කරපු දෙයක්  තමයි මේ පහළට scroll කරන විදිය. ඒක මම නම් දකින්නේ කපටි දෙයක් විදියට. මම මේ කියන දේවල් වලට ගොඩක් අය විරුද්ධ ඇති. ඒත් ඇත්ත කියන්නේ ඇත්ත මිසක් ඒක පිළිගන්න තරම් බුද්ධිමත් බවක් නැති එක නිසා එකෙන් සත්‍ය නැතිවෙලා යන්නේ නෑ. ඒ නිසා බුද්ධියක් තියෙනවා නම් සමාජ මාධ්‍ය වලට වහල් නොවී ස්වාධිනව, තමන්ගේම ලෝකෙ සතුටෙන් ජීවත් වෙන්න උත්සහ ගන්න.